Laatste dagen bij Kaka!

Hallo allemaal, tijd voor een nieuwe update!

Woensdag avond rond een uur of 2 ('s nachts) zijn we aangekomen in Tamale. De busrit had zo een 14 uur geduurd. De busrit was al een avontuur op zich. Zoals ik in mijn vorig verslag schreef wordt er gezellig buiten op een rijtje geplast. En wanneer de bus stilstaat komen de mensen met manden brood, zakjes water en van alles en nog wat op hun hoofd de bus in om te verkopen. Wanneer de buschauffeur vind dat het weer tijd is om te vertrekken, toetert hij even. Dan moet je maar zorgen dat je op tijd terug bent want even later vertrekt de bus. Als de mensen met hun manden dan nog in de bus staan, duwt de buschauffeur even op het gas zodat deze weten dat ze de bus mogen verlaten.
In de bus stond een film op. Het was een beetje een aparte film. De taal die ze spraken verstond ik niet, maar ook de dingen die er gebeurde waren voor mij wat vreemd. Blijkbaar was het een comedy want de hele bus moest lachen. Zonde dat ik de grap steeds gemist heb.
Aangekomen in Tamale werden we opgehaald door Namaawu. Zij was er op dat moment nog niet, dus iedereen kwam vragen of wij een taxi nodig hadden of ze ons konden helpen met de koffers. Omdat ons geadviseerd is niemand je koffers te laten dragen, tenzij ze van de organisatie zijn, hebben we dit aanbod steeds moeten afwijzen.
Nog voor de bus weer verder ging kwam Namaawu. Ze had 3 sterke mannen bij zich die onze koffers in de taxi hebben gepropt. 2 van deze mannen waren op brommers, en omdat de taxi vol was moesten 2 van onze koffers op de brommer. Stiekem wel jaloers dat wij niet achter op de brommer mochten.
Namaawu bracht ons naar Kaka's huis. Kaka is een oudere dame. Ze is de moeder van Namaawu. Kaka is de oma van een hele grote familie. Namaawu heeft ons onze slaapkamer laten zien. Aangezien het al middernacht is heeft ze ons verteld dat we lekker mochten uitslapen en zij rond de voormiddag ons zou komen ophalen om ons de stad te laten zien.
Deze nacht was erg aangenaam. We hebben hier een grote propeller aan het plafon hangen, hierdoor heb ik het s nachts zelfs even koud gehad.
We lagen nog geen 5 minuten in bed toen we kennis hebben mogen maken met ons huisdier; Özil de rat. Deze liep over de muur door een gat richting het plafon. De foto's hiervan volgen, en de mensen die mij op Facebook hebben zullen ook het filmpje wel al hebben gezien. Ondanks dat toch goed geslapen.
Rond een uur of 9 gister ochtend werden we wakker. We hebben ons lekker gedoucht met een douche waar heerlijk veel water uit komt. Ik geloof dat ik in mijn vorige blog ben vergeten te vertellen dat er bij Vic een (nog minder dan) pisstraaltje uit kwam. Dus douche in Kaka's huis is wel fijn.
Aan het ontbijt vertelde Kaka ons een heleboel. Ze is een hele lieve vrouw die altijd het beste voor iedereen heeft willen doen. Daarom betekent ze ook veel voor anderen. Ze is ook erg slim, heeft veel mensen kunnen genezen van hun ongemakken met bepaalde kruiden en natuurlijke middelen. Ze heeft een aanbod gekregen om haar tot dokter te benoemen maar dit vond Kaka niet eerlijk. Anderen moeten hier hard voor leren en dan zou zij dit papiertje zomaar krijgen.

Na het ontbijt is Namaawu ons komen halen om ons de stad te laten zien. Ze liet ons zien waar we het beste de bus konden pakken, waar de "luxere" supermarkten waren en waar waar we lekker konden eten. Hier zijn we dan ook lekker gaan eten, we wilden graag allemaal iets van een kip sandwich maar helaas hadden ze geen brood. Dan maar kip met frietjes. Alles hier gaat op het gemak, ze zullen zich hier nooit haasten om. Het duurde daarom ook even voordat we ons eten kregen.
Na de lunch zijn we terug naar Kaka's huis gegaan. Hier hebben we even gerust op de kamer. Rond 19:00 werden we gehaald voor het avond eten, "Tezet". Dit is een papje van maismeel dat in een soepje ligt. Het smaakt niet verkeerd maar het is wel even wennen. Het papje was erg "glibberig". Ik kreeg het dan ook niet op.
Na het avond eten hebben we de hele avond met de (klein)kinderen gespeeld. Sommige hebben we geholpen met hun huiswerk. Met andere hebben een spelletje "boter kaas en eieren" gespeeld, Nederlands leren tellen of samen tekeningen gemaakt. Ze hebben zich goed vermaakt. Rond een uur of 00:30 zijn we naar bed gegaan. Weer zagen we onze vriend Özil of misschien wel een van zijn vriendjes. Altijd leuk zo net voor het slapen gaan.
Omdat wij op de kamer van Kaka slapen en haar badkamer hier aan vast ligt komt ze snachts meerdere malen door de kamer. Ze loopt met een stok dus het maakt erg veel geluid wanneer ze voorbij komt. Ondanks dat weer lekker geslapen.
Vanmorgen werden we weer rond een uur of 8/9 wakker. Brood met pindakaas werd het voor ontbijt. Na het ontbijt zijn we met Namaawu en Haruna (een man van de organisatie) naar het kantoor van Meet Afrika gegaan. Hier hebben we samen gekeken wat voor een formulieren we nodig hebben voor onze stage in het ziekenhuis. Omdat de familie waar we verblijven islamitisch is moeten ze een aantal keer per dag bidden. Dit zijn Kaka en haar familie (incl Namaawu) rond 12:30 gaan doen in de Moskee. In die tijd hebben wij gezellig met Haruna een spelletje pesten gedaan. Haruna leek er van te genieten ons te kunnen pesten.
Rond 14:00 zouden we samen met Namaawu en Haruna naar het ziekenhuis gaan waar wij stagen zullen gaan lopen. Aangezien de mensen in Ghana niet zo tijdgebonden zijn werd dit iets later. Namaawu zei erg moe te zijn en wilde ook liever niet meer. Namaawu kan niet lezen en schrijven dus vind het ze vervelend wanneer er dingen getekend zouden moeten worden die ze toch niet kan begrijpen.
Rond 15:00 zijn we samen met Haruna naar het ziekenhuis gegaan. Het is een klein ziekenhuis met 120 bedden. Het heeft ongeveer 8 afdelingen. Hier hebben we de directeur van het ziekenhuis gesproken. Deze man was door zijn gestotterd niet te verstaan. Hierna spraken we een Senior Nurse, zij was erg aardig en beter te verstaan. Ze bleek achteraf hetzelfde te vertellen als de directeur, dus we hebben niets van informatie gemist. Maandag is onze eerste werkdag, pas dan zullen we een rondleiding krijgen.
Na het bezoek van het ziekenhuis waar we stage gaan lopen zijn we naar het grote academisch ziekenhuis gegaan om onze werkkleding op maat te laten maken. Dit kunnen we pas woensdag ophalen dus we moeten het de eerste dagen met onze eigen kleding doen.
Toen dit allemaal geregeld was zijn we een ijsje gaan eten. Het ijsje smaakte eigenlijk niet zo heel lekkere maar was wel verfrissend. Het was bolletjes ijs in een plastic beker, zie de foto's.
Lopend met het ijsje wilde de andere 2 dames een foto maken van zichzelf. Hierbij hadden ze niet in de gaten dat de Nationale bank op de achtergrond te zien was. Voor deze bank stonden meerdere militairen die zagen dat ze deze foto aan het maken waren. Aangezien het streng verboden is om foto's te maken van dit soort belangrijke gebouwen kun je hierdoor flink in de problemen komen. We moesten dan ook allemaal mee naar het kantoor van de bank. Allemaal moesten we onze naam opschrijven. Haruna kreeg ze ook even flink over de klote omdat hij als echte Ghanees ons toch had moeten vertellen dat dit niet de bedoeling was. Deze arme man had niet eens in de gaten dat deze dames foto's aan het maken waren. De bewaking van de bank heeft de directeur erbij gehaald, hij zou moeten beslissen wat er met ons zou gebeuren. De directeur heeft de foto's bekeken en verwijderd. Hij vertelde ons dat wat we hadden gedaan echt niet de bedoeling was en wilde weten waar wij vandaag kwamen en wat we hier kwamen doen. Na hem dit te hebben uitgelegd en de foto was verwijderd mochten we gaan. Met de staart tussen onze benen liepen we richting de markt om zeep te komen, zeep om de kleren mee te wassen. Nu achteraf kunnen we lachen om gebeurtenis.
Terug bij Kaka's huis hebben we even gerust en mochten we weer aan tafel voor het avond eten. Weer kregen we "Tezet". Deze keer was het een beetje pittig maar het smaakte erg goed. Ik heb dan ook netjes mijn bordje leeg gegeten.
Kaka heeft ons een stukje typisch Accra's eten laten proberen. Dit heet "Banku". Dit is ook een soort maispapje maar dan iets dikker als in "Tezet". Het maakte heel lekker maar het was erg pittig, de tranen stonden mij dan ook in de ogen. Een zoon of schoonzoon van Kaka bracht ons meteen een beker water om onze mond mee te koelen.
Kaka zou ons om 20:00 ophalen om een rondje langs de gastgezinnen te maken waar wij de rest van onze stage zullen verblijven. Dit om ons hier alvast op voor te bereiden. Morgen zullen we dan echt gaan "verhuizen". Omdat Namaawu een uurtje later was dan beloofd hebben de kinderen van het gastgezin ons proberen te leren dansen. Natuurlijk zonder goed succes.
Om 21:00 kwam Namaawu dan eindelijk om het rondje te maken. Dit rondje maakte wij op de brommer/motor. Met z'n 2e achter bij Namaawu op de scooter. Bij het eerste gezin, waar ik zal verblijven, heeft Namaawu besloten om een van de familie leden met de scooter mee te laten rijden omdat de scooter van haar 3 man niet goed aankan.
De hutjes in het gastgezin zien er erg leuk uit, ik ben echt verliefd geworden op het rond lemen hutjes met een rietje dakje waarin ik de komende tijd zal verblijven. Deze foto's zullen later nog volgen!
Na dit rondje gastgezin zijn we terug naar Kaka's huisje gegaan. Hier heb ik een meisje geholpen met haar huiswerk. Ze moest de tafeltjes leren. Dit deed me nogal denken aan de tijd toen ik die moest leren. Toen heb ik meerdere avonden aan tafel gezeten met mijn ouders om ze er in te stampen. En bij een fout antwoord kreeg ik een ZACHT tikje. Deze tactiek heb ik maar niet toegepast.
Ze moest ook een engels verhaaltje schrijven over een vriend van haar. Ze wilde dit graag over mij schrijven dus werd ik ondervraagt over mijn leeftijd, hobby's en al mijn bezigheden.
Tegen de tijd dat we naar bed gingen was het alweer 12:00. Het is nu 01:26 als ik klaar ben met dit blog. Morgen wordt weer een drukke dag dus het is tijd om te slapen!

Fijn weekend allemaal en tot de volgende update.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxjes