Mijn gastgezin

Goede morgen carnaval vierders. Vele van jullie zullen dit met een kater lezen.

Het is nu 5:26 en ik lig al even wakker. Het is hier tijd om te bidden en dat is overal te horen.. Ik denk ook niet dat ik hier een wekker nodig zal hebben!

Laat ik jullie eerst even vertellen over gister.

We hebben eerst heerlijk uitgeslapen. Ontbijt van Kaka gekregen, brood met pindakaas. Tijdens dit ontbijt bedacht ik me dat dit misschien wel me laatste keer brood is. Ik weet namelijk dat mijn gastgezin armer is. Of zij zich brood en pindakaas kunnen veroorloven is nog even afwachten.
Na het ontbijt heeft Namaawu ons geleerd hoe we onze kleren moeten wassen. Ik denk dat we ons alle 4 hadden voorgesteld dat dat een stuk simpeler zou zijn. Maar de kleren krijgen hier een voorwasje, en hoofdwasje en een nawasje. Dat is niet zo 1,2,3 gedaan. Ik moet eerlijk zeggen toen ik er eenmaal inzat ik het eigenlijk best wel leuk vind om te doen.
We hebben de was mooi aan de lijn gehangen en hebben op onze kamer gerust. Rond een uur of 1 werden we geroepen, we mochten naar onze fietsen komen kijken en ons eentje uitzoeken. We zullen deze namelijk nodig hebben als we maandag beginnen met werken. Zie foto's.
Toen belde Namaawu, ze vertelde dat we zouden gaan zwemmen met Haruna en dat ze ons om 16uur naar het gastgezin zou brengen. We moesten onze koffers nog inpakken dus hebben we het zwemmen overgeslagen. En omdat we nog naar de markt moesten om een emmer en zeep te kopen waren we veel later terug om naar het gastgezin te gaan dan 16uur. Rond 17:30 zijn we op de fiets gestapt en richting het gastgezin vertrokken. Natuurlijk hebben we eerst nog Kaka en haar familie gedag gezegt en beloofd dat we nog eens zouden langskomen om hoi te zeggen en haar iets te geven als bedankje. De kinderen van de familie vonden het allemaal heel jammer dat we weg gingen! Ze wilde ook allemaal even een knuffel.
De koffers zaten in de taxi en wij op het fietsje. Op naar het gastgezin, hier hadden we nu al zo lang op gewacht. Ik werd als eerste afgezet. Een klein jongetje kwam al meteen op ons afgerent. En toen ze hoorde dat ik bij hun zou komen te wonen kreeg ik van mijn gastmoeder meerdere dikke knuffels! Het gezin en ook ik vinden het allemaal erg leuk dat ik hier ben. Ik kreeg meteen een schattige baby van 4 maanden in mijn armen geduwt.
Ze vragen mij het shirt van het lijf en plagen me omdat ik de taal van hun niet spreek. Mijn gastouders en de wat oudere spreken geen engels. De jongere kinderen, Mohammed 23j, Majeed 15j en Zuleha 10j spreken wel engels. Dit zijn niet de enige maar de rest heb ik tot nu toe nog niet gezien. Rond 18:30 (geloof ik) word het hier donker en word er gegeten. Zuleha legt mij uit hoe dat bij hun gaat en vertelt me dat ik alleen zit om te eten. Ik vraag haar of het mogelijk is dat ze bij me komt zitten, dit leek mij een stuk gezelliger en ook een stuk minder ongemakkelijk. Zuleha vond dit erg leuk en ook mijn gastouders vinden het geen probleem. Ze vinden het gewoon beleeft om mij rustig te laten eten.
Onder het eten van onze heerlijke rijst (met een speciale naam die ik al ben vergeten) kletst Zuleha me de oren van het hoofd. Nu begrijp ik wel waarom ik eigenlijk alleen zou eten haha. Maar ik vind dat helemaal niet erg. Ze vertelt veel over Lianne, de vrouw van de organisatie Ontmoet Afrika in Nederland. Zij is ook vaker in dit gastgezin geweest en heeft blijkbaar veel voor hen betekent. Ze vertelt Lianne te missen dus ik heb haar aangeboden om samen een mailtje naar Lianne te sturen een deze dagen. Hier was ze erg blij mee want ze had er al vaker aan gedacht om een brief naar haar te sturen maar heeft geen adres van Lianne.
Na het eten ben ik mij gaan douche.. ofja douche.. ik kreeg een emmertje koud water, wat overigens heerlijk is in dit weer. Na mezelf te hebben opgefrist was een groot deel al naar bed. Samen met Mohammed heb ik nog een tijdje buiten gezeten en verteld. Hij vroeg wat voor werk ik deed en wilde veel weten over mij en mijn familie. Ook heb ik hem natuurlijk vanalles en nog wat gevraagt.
Mohammed is een hele aardige jonge, hij zal mij morgen ook de weg richting het ziekenhuis laten zien. Dan hoop ik dat ik maandag niet verdwaal wanneer ik naar mijn stage mag fietsen.
Rond een uur of 10 ben ik naar bed gegaan, Mohammed is nog langs vrienden gegaan. Toen ik in bed lag begon de paniek. Mijn telefoon deed het niet meer. Ofja alleen het beeldscherm niet.. Ik kon er dus niets mee. Na vanalles te proberen om hem te resetten dacht ik dat het misschien handig was om de batterij leeg te laten lopen. Met muziek aan ben ik toen in slaap gevallen. Door wat beestjes die onder mijn klamboe door mijn bed in waren geslopen ben ik een paar keer wakker geworden. Toen was ik het zat en heb mijn Klamboe onder mijn matras in gepropt. Op deze manier kan er niets meer van onder naar binnen. Sinds dien dan ook nergens last meer van gehad.
Het was toen half 1 en mijn telefoon was nog steeds niet uit. Na nog het een en ander te proberen was het me gelukt om hem te resetten. Hij deed het weer! Ik was natuurlijk erg blij. Dan bedenk je je wel hoe gehecht wij zijn aan dit soort materiele middelen. En toch kan ik niet zonder. Ik was zo blij dat ik mijn vriend nog even kon spreken. Hier was namelijk nog niet veel van gekomen door alle drukte van het verhuizen.
Rond 1 uur ben ik toen weer gaan slapen. Tot een uur of 5 dus. Ik had toch oordopjes moeten meenemen want als ik iedere ochtend zo vroeg wakker wordt dan kunnen we mij over een paar dagen bij elkaar vegen. Of ik wordt misschien ooit nog een ochtend mens.
Ik ben zonet nog even naar de wc geweest, maar het is eigenlijk een kamertje boven een heel diep gat. Het stinkt enorm maar dat is ook wel logisch als je je bedenkt dat het gat nooit wordt leeg gemaakt. Ik mag niet klagen, het is in tegenstelling tot andere families wel een luxe dat ze hier een "toilet" hebben.
Hier lopen een hele boel schapen en geitjes rond. En dat geschreeuw van die geiten vind ik wel leuk om te horen. Het lijkt soms wel even alsof die in paniek zijn.

Het begint hier licht te worden dus ik zal dalijk maar eens opstaan. Ik hoor al van allerlei geluiden en mensen op de binnenplaats. Maar eigenlijk lig ik nog wel lekker. Nog even genieten van mijn rust zolang ik dat kan.

Ik ben trouwens erg verliefd op mijn hutje! Je kunt het je misschien niet voorstellen maar ik vind het geweldig! zie foto's.

Ik zal snel weer een nieuwe update schrijven. Geniet nog van jullie weekend en tot snel!